Binnenkort vieren we Pinksteren. In de kerk lezen we dan altijd uit Handelingen 2, met die bijzondere verschijnselen waarin de uitstorting van de heilige Geest zicht- en hoorbaar werd:
een geluid als van een geweldige windvlaag en tongen als van vuur. En niet te vergeten: dat grote wonder dat mensen die tot dan toe vreemden voor elkaar waren, elkaar gingen begrijpen en verstaan. Die geweldige windvlaag en die vurige tongen hadden misschien iets eenmaligs, maar nog altijd is Gods Geest in staat heel verschillende mensen met elkaar te verbinden.
Wat dat betreft laat dat Pinkstergebeuren in Jeruzalem zich lezen als het spiegelbeeld van de torenbouw van Babel uit Genesis 11, waar mensen die tot dan toe een en dezelfde taal spraken, elkaar opeens niet meer begrepen. Die toren kwam nooit af…
Een grotere tegenstelling is haast ondenkbaar: in Babel mensen die zichzelf groot willen maken en willen opstijgen tot goddelijke hoogte, in Jeruzalem mensen die zich wachtend en biddend openstellen voor de Geest die neerdaalt uit de hemel. Het eerste leidt tot wantrouwen, verwarring en verdeeldheid; het tweede tot vertrouwen, eenheid en saamhorigheid.
Met die tegenstelling tussen het Pinksterverhaal en dat van de toren van Babel in gedachten zijn Jac en ik met de tieners van de Bijbelclub 12+ aan de slag gegaan. Heel concreet, want we dachten: een toren die je bouwt, kun je ook weer afbreken!
Het was de laatste avond van het seizoen en die proberen we altijd een beetje speels in te richten. Zo ook nu. Jac en onze Johan hadden van Lego een toren van Babel gebouwd. Uiteraard een toren die niet af was, en die we ook niet gingen afmáken, maar afbréken. Dat afbreken ging in de vorm van een soort Bijbelquiz. Bij elke goed beantwoorde vraag mocht iemand een dobbelsteen gooien. Zoveel ogen als er gegooid werden, zoveel steentjes mochten er worden weggebroken.
Daar zat natuurlijk ook een beetje symboliek in: om de toren van Babel af te breken heb je de Bijbel nodig. En natuurlijk gaat zoiets niet in één keer, maar steentje voor steentje. Geduldwerk, waarbij je soms hoge ogen gooit, maar vaak ook niet. Het komt dan wel op volhouden aan!
Diep in het inwendige van de toren zaten een paar sleuteltjes verstopt. Op een tafel verderop stond een kistje, en in dat kistje natuurlijk een “schat”. Maar het kistje zat op slot, en van de verstopte
sleuteltjes paste er maar één. Het afbreken van de toren had dus een doel: het vinden van een verborgen schat. Maar daarvoor had je dus wel een sleutel nodig, en die kon je alleen vinden door de toren steentje voor steentje af te breken. En dan maar hopen dat de eerstgevonden sleutel meteen de goeie
was…
Zo ervaar je dat natuurlijk ook in het echte leven: je zoekt de sleutel naar een betere wereld, maar onderweg kom je ook valse sleutels tegen, en dan weet je dat je verder moet zoeken.
Na vier valse sleutels vonden onze tieners eindelijk het exemplaar dat paste. Het kistje ging open en de schat kwam tevoorschijn in de vorm van allemaal kleine pakketjes, in alle kleuren van de regenboog, met daarin een stukje lekkere chocolade, uiteraard van een fair-trade merk.
Ook hier natuurlijk weer een mooi stukje symboliek, al hebben we dat toen niet meer met zoveel woorden benoemd: Gods nieuwe wereld is een veelkleurig gebeuren, waar mensen elkaar accepteren in hun verschillendzijn en het goede van het leven eerlijk met elkaar delen.
*
Intussen is dit vooralsnog mijn laatste bijdrage aan Kerkvenster. Zondag 26 mei – de zondag na Pinksteren – ga ik nog één keer voor als predikant van deze gemeente. Daarna ben ik emeritus. Letterlijk betekent het Latijnse woord e-meritus zoiets als ‘uit-gediend’. Maar zo letterlijk is het nu ook weer niet bedoeld: na 26 mei ben ik nog altijd predikant, maar niet meer als zodanig verbonden aan deze gemeente.
Dat ‘als zodanig’ moet er wel bij, want ik blijf gewoon gemeentelid. Jac en ik gaan deze zomer weliswaar verhuizen, maar ook ons nieuwe huis staat weer in Sappemeer. Adreswijziging volgt!
Voor nu eerst: gezegende en begripvolle Pinksterdagen gewenst, en straks een hopelijk mooie zomer!
ds. Frits Praamsm